Birbirlerini
kardeş sanarak büyüyen iki gencin asklarini anlatan ve 17. yüzyilda ortaya
çiktigi sanilan Türk halk öyküsü. Konusu söyledir: Bir kervan, yolda eskiya
baskinina ugrar. Baskindan yalniz küçük bir erkek çocugu sag olarak kurtulur.
Bir aile tarafindan evlatlik olarak alinan çocuga Kanber adi verilir. Bir süre
sonra bu ailenin bir kiz çocugu olur, adini Arzu koyarlar. Iki çocuk
birbirlerini kardeş sanarak büyürler. Bir süre sonra aralarında ilgi veyakınlık
başlar. Kardeş olmadiklarını ögrenince de evlenmek isterler. Arzu"nun annesi bu
evlilige karsi çıkar ve kızını zengin bir tüccarla evlendirir. Ama adam kisa bir
süre sonra ölür.Arzu ile kanber evlenmek için yeniden uığrasırlarsa da, anne
engel olur. Asıklar bir rastlantı sonucu birbirlerini bulurlar. Kavusmanin
heyecaniyla ikisi de bayilir. Sürekli olarak kızını izleyen kötü yürekli anne
onlari gene ayırmak ister, ama gençlerin çevresi su ile kaplandigindan yanlarina
ulasamaz. Az sonra iki sevgilinin gögüslerinden birer güvercin çikarak uçar ve
böylece ikisi de orada can verirler
